#เรื่อง “แสดงคติสมบูรณ์” ให้กระทำกลับคืน ศัพท์ อารัมมณาธิปติ ‹ ?“การตกไปจากความหลง ในความยึด ก็คือ การเลือก คือว่ามันกลับกลาย มันหายไป ฉะนั้น , เพราะเป็นนานัตตสัญญา เพราะคนอาจจะบอกว่า เป็นธรรม! ส่วนศีลของใคร ๆ ก็อาจจะเป็นปฏิฆสัญญา ถึงกับว่า ศีล!ของคนหนึ่ง กลับกลายเป็นปฏิฆสัญญา ของอีกคนหนึ่งไปเลย เพราะ เป็นเรื่อง พูดส่วนหยาบส่วนละเอียด แต่ในส่วนที่ละเอียด ต้องอนุมาน ต้องอุปมาฯเพราะในส่วน ละเอียดแท้ ไม่มีที่ไหนพูดได้ เรื่องศีลก็เช่นกัน เพราะถ้ากล่าวโดยอธิมุต อติธรรม หรืออภิวินัย ก็ต้องไปแต่เรื่องชั้นละเอียด ทั้งนั้น ใครเกณฑ์แต่ตั้งปรักปรำ หรือต้องยึดที่พูดกล่าวอย่างตีขลุม! ก็จะต้องได้ยึด ได้นำไปแต่ซึ่งปฏิฆสัญญา สัญญา! ฉะนั้น เข้ามาเป็นของตัวเอง เพราะว่า ตัวปฏิฆสัญญา ต้องเป็นความขุ่นข้องหมองมัว อยู่แล้ว เอง , เพราะตนไม่ทันจะตกลงว่า จะค่อยคิด ค่อยหาทาง เลือกเฟ้น! หรือให้มีบทแยบคาย ชื่นชม รับรองตรงไหน ด่าตรงอื่น ซะบ้างก่อนฉะนั้น กล่าวแต่ปัญหาเรื่องศีล! จึงเป็นเรื่องค่อนข้างที่หนัก หรือน่าหัวร่อเย้ยหยัน เพราะความประพฤติของอีกคนหนึ่ง จะถือว่า เป็นลัทธิอันไม่ชอบ ของอีกคนหนึ่ง ก็ได้ เหมือนอย่างกล่าวเรื่องศาสนา ไปอย่างนั้น , ศาสนาในอย่างนั้น เขาก็ไม่ชอบ เพราะไม่ได้ถือไปถึงประพฤติว่า ธรรมของพระพุทธเจ้า ย่อมจะต้องครอบคลุมไปถึง แม้นเพราะว่ากล่าวตรงที่ถืออย่าง นานัตตสัญญา ไปอย่างเป็นธรรม ในซึ่งสัญญาอย่างหนึ่ง ก็ย่อมไม่เป็นสัญญาอีกอย่างหนึ่งวจนะ เพียงใด นั้นก็ย่อมไม่ผิด คือท่านยก เป็นขึ้น มีขึ้น ว่าขึ้น ตั้งด้วยหลักสาราณียธรรม เป็นธรรมดั่งแผนกหนึ่งตามสารบาญ ลงตามหัวข้อ ก็ย่อมเป็นศีล , แต่ทีนี้ เราเน้นที่ความประพฤติ ซึ่งหมายถึงความแล่นไป ความเป็นไปในหนทางของพระพุทธเจ้า และพระอรหันต์ ศีลก็จึงไม่ใช่แค่การตกลงกัน ไม่ใช่ตกลงเป็นการประชุมกัน ๒คน ๓คน ลงในที่กันดารเรื่อง ทุกข์ แล้ว ก็ตกลงกัน ว่า ท่านถึงความเป็นอรหันต์เถิด ที่ประชุม ตรงกันดาร! นี้ อนุมัติ! ท่านก็จึงได้เป็นอรหันต์ ซึ่งตามตกลง ไม่ใช่! นั่นเป็นเพียงอุปโลกน์นิทาน มิใช่ ศีล ที่เป็นปริยายธรรม และนิปปริยาย ที่ต้องกระทำถึงด้วยอธิมุตติ ว่าตกลงแก่ทางภายใน เป็นปัจจัตตังสิ่งเฉพาะ” (กระทำกลับคืน กระทำสมบูรณ์ คำว่า “อารัมมณาธิปติ” ดูอ้าง rb.gy/hzpjeo )
コメントを投稿
1 件のコメント:
#เรื่อง “แสดงคติสมบูรณ์” ให้กระทำกลับคืน ศัพท์ อารัมมณาธิปติ ‹ ?
“การตกไปจากความหลง ในความยึด ก็คือ การเลือก คือว่ามันกลับกลาย มันหายไป ฉะนั้น , เพราะเป็นนานัตตสัญญา เพราะคนอาจจะบอกว่า เป็นธรรม! ส่วนศีลของใคร ๆ ก็อาจจะเป็นปฏิฆสัญญา ถึงกับว่า ศีล!ของคนหนึ่ง กลับกลายเป็นปฏิฆสัญญา ของอีกคนหนึ่งไปเลย เพราะ เป็นเรื่อง พูดส่วนหยาบส่วนละเอียด แต่ในส่วนที่ละเอียด ต้องอนุมาน ต้องอุปมาฯ
เพราะในส่วน ละเอียดแท้ ไม่มีที่ไหนพูดได้ เรื่องศีลก็เช่นกัน เพราะถ้ากล่าวโดยอธิมุต อติธรรม หรืออภิวินัย ก็ต้องไปแต่เรื่องชั้นละเอียด ทั้งนั้น ใครเกณฑ์แต่ตั้งปรักปรำ หรือต้องยึดที่พูดกล่าวอย่างตีขลุม! ก็จะต้องได้ยึด ได้นำไปแต่ซึ่งปฏิฆสัญญา สัญญา! ฉะนั้น เข้ามาเป็นของตัวเอง เพราะว่า ตัวปฏิฆสัญญา ต้องเป็นความขุ่นข้องหมองมัว อยู่แล้ว เอง , เพราะตนไม่ทันจะตกลงว่า จะค่อยคิด ค่อยหาทาง เลือกเฟ้น! หรือให้มีบทแยบคาย ชื่นชม รับรองตรงไหน ด่าตรงอื่น ซะบ้างก่อน
ฉะนั้น กล่าวแต่ปัญหาเรื่องศีล! จึงเป็นเรื่องค่อนข้างที่หนัก หรือน่าหัวร่อเย้ยหยัน เพราะความประพฤติของอีกคนหนึ่ง จะถือว่า เป็นลัทธิอันไม่ชอบ ของอีกคนหนึ่ง ก็ได้ เหมือนอย่างกล่าวเรื่องศาสนา ไปอย่างนั้น , ศาสนาในอย่างนั้น เขาก็ไม่ชอบ เพราะไม่ได้ถือไปถึงประพฤติว่า ธรรมของพระพุทธเจ้า ย่อมจะต้องครอบคลุมไปถึง แม้นเพราะว่ากล่าวตรงที่ถืออย่าง นานัตตสัญญา ไปอย่างเป็นธรรม ในซึ่งสัญญาอย่างหนึ่ง ก็ย่อมไม่เป็นสัญญาอีกอย่างหนึ่ง
วจนะ เพียงใด นั้นก็ย่อมไม่ผิด คือท่านยก เป็นขึ้น มีขึ้น ว่าขึ้น ตั้งด้วยหลักสาราณียธรรม เป็นธรรมดั่งแผนกหนึ่งตามสารบาญ ลงตามหัวข้อ ก็ย่อมเป็นศีล , แต่ทีนี้ เราเน้นที่ความประพฤติ ซึ่งหมายถึงความแล่นไป ความเป็นไปในหนทางของพระพุทธเจ้า และพระอรหันต์ ศีลก็จึงไม่ใช่แค่การตกลงกัน ไม่ใช่ตกลงเป็นการประชุมกัน ๒คน ๓คน ลงในที่กันดารเรื่อง ทุกข์ แล้ว ก็ตกลงกัน ว่า ท่านถึงความเป็นอรหันต์เถิด ที่ประชุม ตรงกันดาร! นี้ อนุมัติ! ท่านก็จึงได้เป็นอรหันต์ ซึ่งตามตกลง ไม่ใช่! นั่นเป็นเพียงอุปโลกน์นิทาน มิใช่ ศีล ที่เป็นปริยายธรรม และนิปปริยาย ที่ต้องกระทำถึงด้วยอธิมุตติ ว่าตกลงแก่ทางภายใน เป็นปัจจัตตังสิ่งเฉพาะ” (กระทำกลับคืน กระทำสมบูรณ์ คำว่า “อารัมมณาธิปติ” ดูอ้าง rb.gy/hzpjeo )
コメントを投稿