#เรื่อง “แสดงคติสมบูรณ์” ให้กระทำกลับคืน ศัพท์ ทั้งหลาย ‹ ?“หากจะกล่าวความจริง เรื่องความชื่นชมนิยม ไม่เปลี่ยน แก่อเมริกานั้น เราจะนับธรรมดาอะไรไม่ได้เลย คือเราไม่ได้หมายถึงความนิยมชื่นชอบ อย่างที่ใครได้สนับสนุนกันอยู่ในสมัยนี้ แต่ชื่นชอบ นิยมชื่นใจไปตามความเป็นจริง ที่เป็นเหตุผลและข้อเชื่อที่ปรากฏหลักฐาน อย่างมาก ในมิติจริง, ยกเรื่องเช่น หากเราท่าน ใครพูดถึงขีดสุดแห่งเรื่องทิพยะ ด้วยอำนาจสมบัติ ด้วยความที่ต้องมาเป็นมนุษย์ เราก็ย่อมพูดว่า ภัทระกัป คือ พูดชื่อว่า ‘พระภัทระ’ นั่นเอง, เป็นจบที่สำคัญด้วย โดยใจจะคิด ไม่ว่าใครจะอยู่บนพื้นแดน แผนจุติอันใด ที่เกิดใดยังไกลนัก แต่ก็จบเป็นอันเดียว เพราะไม่มีมหากัป ชื่ออื่น ที่จะมีความเจริญและสุขได้เท่าชื่อ ภัทระกัป นี้, อย่างนี้ เปรียบว่า เราพูดเร้นลับ แต่เปรียบตลอด ไปทั่ว ตลอดทุกแห่งครบทุก ๑๖ มิติแล้วถึงเรื่อง ที่จะพูดกันจริงอย่างธรรมดา ก็คือ เรื่อง ความเป็นที่เกิด ในความหมายของการเป็นบุคคลตัวแทน ชื่อตัวแทน หรือเหตุการณ์ตัวแทน ให้คนเราเห็นความหมุนวนแก่ทัศนาการ วิเศษประการ ทุกสิ่ง ซึ่งวิเศษเหล่านั้นๆ ที่มีชื่อจะไป หรือจะมา หรือที่ปรากฏว่าดำเนินชื่อไปอยู่ ปรากฏด้วยอาการอะไรอย่างไรอย่างหนึ่งที่แจ้งชัด ชัดเจนซึ่งค่าระยะเวลา ที่เราเห็นได้ ก็ด้วยซึ่งชื่อ เรื่องแผ่นดินโลก ดั่งนี้แหละ เป็นเรื่องที่ ๑ เราจึงจะเข้าใจเรื่องกัป และเรื่องความยืดยาวของความเจริญ ในมิติความหมาย ตามอันที่ต้องปรากฏว่า จะต้องจำเริญผ่านมนุษย์, ซึ่งก็คือ เรื่อง ทวีปใหญ่ คือมหาปฐพีโลกของเรา ดวงดาว ซึ่งพระราชาของเรา ประเทศเรา ได้หยั่งลงซึ่งความหมายด้วยทุกสิ่งทุกประการของพระองค์แล้ว ซึ่งเปรียบว่า เป็นชื่อแห่งความยาวนานของแผ่นดินแห่งพระภัทระ ของปวงชนเราเหล่านี้ ซึ่งก็ต้องพูดว่า ทุกคนเราก็ย่อมที่จะต้องนิยม ชอบใจ แผ่นดินอเมริกา แต่ไม่ใช่ด้วยเหตุผลที่ว่ากันทั่วนั้น ตามที่พูดไปทั่ว แต่เราหมายถึงเป็นที่ประสูติ องค์พระราชาที่เป็นเครื่องหมาย ที่พระองค์สถิตอยู่เป็นเครื่องเตือนใจ แก่พวกเราทุกคน และเรายิ่งรักยิ่งชอบอเมริกามากขึ้นไปอีก ในความที่แดนแห่งพระประสูติกาลของพระราชาพวกเรานั้น เมื่อเวลาที่แผ่นดินแห่งอเมริกามีคนขึ้นไปประกาศ ณ ดวงจันทร์ ว่า เรามีดินแดนแผ่นดาว แผ่นปฐพี อยู่ใต้พื้นอุ้งฝ่าเท้า อีกแผ่นปฐพีหนึ่ง ซึ่งนับเป็นดวงดาวดวงที่ ๒ แล้ว นับจากนี้ ว่าพวกเราอยู่ตรงไหนนับจากประกาศโอฬารบนดวงจันทร์นั้น มนุษย์ไป ๑ ถึง ๒ พวกเรามีแผ่นดินโลก จิตคนก็โยกย้ายตามไปด้วยแล้ว ต่อดินออกเป็นแผ่นผืน ยืดยาว ตามมวลมหาปฐพี และเราก็ไม่ต้องมีชื่อว่า เรามีที่ยืนที่เดียวอีกต่อไป เพราะเราได้มีที่ยืนของอีกเท้าหนึ่ง ด้วยเท้าหนึ่ง อยู่ในที่สำหรับที่เราจะยันตนเองให้ได้ก้าวไป จากแผ่นดินเดิมเท่านี้ ฉะนั้น, เมื่อใครได้มองเห็นสาระ พวกมนุษย์เราเองก็ย่อมจะไม่มีใครคิดตามธรรมดาๆ อีกแล้วต่อไป ว่าอะไรกันกะอีกดาวหนึ่ง ซึ่งคือดวงจันทร์ เท่านั้น ชื่ออันใจคนเรา แต่ก่อนมา เราได้แค่ถวิลหา และแลดู มองอยู่ อย่างก้าวไปไม่ถึง อยู่เป็นเนืองนิจ เนิ่นนาน กาลถึงครั้งนี้ มนุษย์ไม่ต้องผิดประหลาด ก้าวไป จากกาลเวลาเนิ่นนานแบบจินตนาการฝ่ายเดียว แบบนั้นเราไม่เชื่อแล้ว มาบัดเดี๋ยวนี้ ปัจจุบันเรานี้ เหล่ามนุษย์โลก เราได้ก้าวเดินไปแล้ว ด้วยกำลังของแผ่นดินของโลกที่ซึ่งพวกเราจัดว่า ทุกแห่ง ชั้นภูมิอะไร ไม่อาจจินตนา ก็ต้องไม่เกี่ยวกันมากแล้ว เพราะการธุระจะทำ คือกาลระยะเวลาดั่งว่านี้แหละ เป็นที่พวกเราต้องสำเร็จกรรม และต้องกระทำปรากฏด้วยผ่านมนุษย์สมบัติเท่านั้น ที่ซึ่งสัตว์ทุกสัตว์ต้องมีชั้นภูมิเป็นมนุษย์ซะก่อน และต้องกระทำผ่านมนุษย์สมบัติเท่านั้น จึงทำได้ เราจึงจะสามารถก้าวย่างไปด้วยความเจริญ ตามอย่างของแผ่นดิน อย่างโลก ที่อยู่ในชั้นมนุษย์ภูมิ อันชื่อว่าแผ่นดินโลกนี้เท่านั้น ชื่อว่า เป็นที่ อันที่จะนำพาให้พวกเราก้าวย่างต่อไปได้” (กระทำกลับคืน กระทำสมบูรณ์ คำว่า “ทั้งหลาย” ดูอ้าง rb.gy/od1qsu )
コメントを投稿
1 件のコメント:
#เรื่อง “แสดงคติสมบูรณ์” ให้กระทำกลับคืน ศัพท์ ทั้งหลาย ‹ ?
“หากจะกล่าวความจริง เรื่องความชื่นชมนิยม ไม่เปลี่ยน แก่อเมริกานั้น เราจะนับธรรมดาอะไรไม่ได้เลย คือเราไม่ได้หมายถึงความนิยมชื่นชอบ อย่างที่ใครได้สนับสนุนกันอยู่ในสมัยนี้ แต่ชื่นชอบ นิยมชื่นใจไปตามความเป็นจริง ที่เป็นเหตุผลและข้อเชื่อที่ปรากฏหลักฐาน อย่างมาก ในมิติจริง,
ยกเรื่องเช่น หากเราท่าน ใครพูดถึงขีดสุดแห่งเรื่องทิพยะ ด้วยอำนาจสมบัติ ด้วยความที่ต้องมาเป็นมนุษย์ เราก็ย่อมพูดว่า ภัทระกัป คือ พูดชื่อว่า ‘พระภัทระ’ นั่นเอง, เป็นจบที่สำคัญด้วย โดยใจจะคิด ไม่ว่าใครจะอยู่บนพื้นแดน แผนจุติอันใด ที่เกิดใดยังไกลนัก แต่ก็จบเป็นอันเดียว เพราะไม่มีมหากัป ชื่ออื่น ที่จะมีความเจริญและสุขได้เท่าชื่อ ภัทระกัป นี้, อย่างนี้ เปรียบว่า เราพูดเร้นลับ แต่เปรียบตลอด ไปทั่ว ตลอดทุกแห่งครบทุก ๑๖ มิติ
แล้วถึงเรื่อง ที่จะพูดกันจริงอย่างธรรมดา ก็คือ เรื่อง ความเป็นที่เกิด ในความหมายของการเป็นบุคคลตัวแทน ชื่อตัวแทน หรือเหตุการณ์ตัวแทน ให้คนเราเห็นความหมุนวนแก่ทัศนาการ วิเศษประการ ทุกสิ่ง ซึ่งวิเศษเหล่านั้นๆ ที่มีชื่อจะไป หรือจะมา หรือที่ปรากฏว่าดำเนินชื่อไปอยู่ ปรากฏด้วยอาการอะไรอย่างไรอย่างหนึ่งที่แจ้งชัด ชัดเจน
ซึ่งค่าระยะเวลา ที่เราเห็นได้ ก็ด้วยซึ่งชื่อ เรื่องแผ่นดินโลก ดั่งนี้แหละ เป็นเรื่องที่ ๑ เราจึงจะเข้าใจเรื่องกัป และเรื่องความยืดยาวของความเจริญ ในมิติความหมาย ตามอันที่ต้องปรากฏว่า จะต้องจำเริญผ่านมนุษย์, ซึ่งก็คือ เรื่อง ทวีปใหญ่ คือมหาปฐพีโลกของเรา ดวงดาว ซึ่งพระราชาของเรา ประเทศเรา ได้หยั่งลงซึ่งความหมายด้วยทุกสิ่งทุกประการของพระองค์แล้ว ซึ่งเปรียบว่า เป็นชื่อแห่งความยาวนานของแผ่นดินแห่งพระภัทระ ของปวงชนเราเหล่านี้
ซึ่งก็ต้องพูดว่า ทุกคนเราก็ย่อมที่จะต้องนิยม ชอบใจ แผ่นดินอเมริกา แต่ไม่ใช่ด้วยเหตุผลที่ว่ากันทั่วนั้น ตามที่พูดไปทั่ว แต่เราหมายถึงเป็นที่ประสูติ องค์พระราชาที่เป็นเครื่องหมาย ที่พระองค์สถิตอยู่เป็นเครื่องเตือนใจ แก่พวกเราทุกคน และเรายิ่งรักยิ่งชอบอเมริกามากขึ้นไปอีก ในความที่แดนแห่งพระประสูติกาลของพระราชาพวกเรานั้น เมื่อเวลาที่แผ่นดินแห่งอเมริกามีคนขึ้นไปประกาศ ณ ดวงจันทร์ ว่า เรามีดินแดนแผ่นดาว แผ่นปฐพี อยู่ใต้พื้นอุ้งฝ่าเท้า อีกแผ่นปฐพีหนึ่ง ซึ่งนับเป็นดวงดาวดวงที่ ๒ แล้ว นับจากนี้ ว่าพวกเราอยู่ตรงไหน
นับจากประกาศโอฬารบนดวงจันทร์นั้น มนุษย์ไป ๑ ถึง ๒ พวกเรามีแผ่นดินโลก จิตคนก็โยกย้ายตามไปด้วยแล้ว ต่อดินออกเป็นแผ่นผืน ยืดยาว ตามมวลมหาปฐพี และเราก็ไม่ต้องมีชื่อว่า เรามีที่ยืนที่เดียวอีกต่อไป เพราะเราได้มีที่ยืนของอีกเท้าหนึ่ง ด้วยเท้าหนึ่ง อยู่ในที่สำหรับที่เราจะยันตนเองให้ได้ก้าวไป จากแผ่นดินเดิมเท่านี้ ฉะนั้น, เมื่อใครได้มองเห็นสาระ พวกมนุษย์เราเองก็ย่อมจะไม่มีใครคิดตามธรรมดาๆ อีกแล้วต่อไป ว่าอะไรกันกะอีกดาวหนึ่ง ซึ่งคือดวงจันทร์ เท่านั้น ชื่ออันใจคนเรา แต่ก่อนมา เราได้แค่ถวิลหา และแลดู มองอยู่ อย่างก้าวไปไม่ถึง อยู่เป็นเนืองนิจ เนิ่นนาน กาลถึงครั้งนี้ มนุษย์ไม่ต้องผิดประหลาด ก้าวไป จากกาลเวลาเนิ่นนานแบบจินตนาการฝ่ายเดียว แบบนั้นเราไม่เชื่อแล้ว มาบัดเดี๋ยวนี้ ปัจจุบันเรานี้ เหล่ามนุษย์โลก เราได้ก้าวเดินไปแล้ว ด้วยกำลังของแผ่นดินของโลก
ที่ซึ่งพวกเราจัดว่า ทุกแห่ง ชั้นภูมิอะไร ไม่อาจจินตนา ก็ต้องไม่เกี่ยวกันมากแล้ว เพราะการธุระจะทำ คือกาลระยะเวลาดั่งว่านี้แหละ เป็นที่พวกเราต้องสำเร็จกรรม และต้องกระทำปรากฏด้วยผ่านมนุษย์สมบัติเท่านั้น ที่ซึ่งสัตว์ทุกสัตว์ต้องมีชั้นภูมิเป็นมนุษย์ซะก่อน และต้องกระทำผ่านมนุษย์สมบัติเท่านั้น จึงทำได้ เราจึงจะสามารถก้าวย่างไปด้วยความเจริญ ตามอย่างของแผ่นดิน อย่างโลก ที่อยู่ในชั้นมนุษย์ภูมิ อันชื่อว่าแผ่นดินโลกนี้เท่านั้น ชื่อว่า เป็นที่ อันที่จะนำพาให้พวกเราก้าวย่างต่อไปได้” (กระทำกลับคืน กระทำสมบูรณ์ คำว่า “ทั้งหลาย” ดูอ้าง rb.gy/od1qsu )
コメントを投稿