#เรื่อง “แสดงคติสมบูรณ์” ให้กระทำกลับคืน ศัพท์ วินิจฉัย ‹ ?“หากล่าวเรื่อง ให้ถึงการปฏิบัติ เอาตามวาระ วันนี้ แท้ ๆ เท่านั้น เพราะว่าปัจจุบัน อันสาละวน กระจาย! , จะหามาว่า ภัทรกัปปัจจุบัน ศตวรรษปัจจุบัน ทศวรรษ เป็นปัจจุบัน ย่อม มิกล่าวว่าใช่! , เพราะว่า ไม่ใช่! แต่คนเราไม่พึงควรเถียงหาเรื่องอย่างนั้น ไม่ใช่ว่า ไม่ใช่เป็นภัทระ ไม่ใช่ว่าทศวรรษแต่ว่าลงปัจจุบัน ว่าลงแท้ ปัจจุบันแท้ ท่านจะต้องว่า มี คืน๑ กับวัน๑ มิใช่ว่า ชั่วโมง หรือวินาที! แค่นาที จะหามาพาดผ่าน วาง ทางจะพูด เข้าเอาพระอภิวินัย หรือพระธรรมอย่างสูง ซึ่งไว้เป็นการเฉพาะจิตของแต่ละคน ละดวง ย่อมยังไม่ใช่กาลอันส่วนรวม ที่ซึ่งร่วมจะถือ วัน! เดือนปี ว่าสลัก รักษา จะพออนุโลม ความ ว่าท่านกล่าวแก่ปัจจุบันแต่เมื่อใดนั้น มาถึงเรื่อง ความเป็นมงคล หรือที่หาเหตุปรารภ ลงในความเชื่อตาม มงคล ก็กล่าวเป็นปัจจุบัน โดยความเชื่อ ที่จะถือหา ปฏิบัติไปเพื่อความสุข แก่ปัจจุบัน และสัมปรายภพ ด้วย ฉะนั้น , ก็มีคนพูดว่า ให้คำนึงถึงปัจจุบัน ซึ่งอาจจะต้องขน หรือเกณฑ์กันมาเชื่อ ตามกลเกณฑ์ วิธี สถิติ หรือข้อมูล ที่ตั้งที่ตรา พร้อมเพรียง การแปลกสติปัญญา แตกต่างไปกว่าสมัยโน้น , ยกตัวอย่างก็คือ สาร! และสิ่งต่าง ๆ ตัววัตถุทุกสิ่ง ก็มีแปลก และมากกว่าสมัยโน้นแล้วจรด ไปในทางวัตถุ ซึ่งให้ได้คารวะ วัตถุ ก็ดี เพราะย่อมต้องมีการถือดี ว่าซึ่ง อาจจะต้องเรียกว่า ชอบ! หรือว่า ถือหา ความผ่อนหนัก ผ่อนเบา มีความยำเกรง หรือให้เกียรติ์ มุ่งคำนึงถึงส่วนของความเป็นมา และความประกอบของก้อนวัตถุ โดยส่วนอ่อน แข็ง และละเอียด ของวัตถุ อันนั้น ๆ ก็ให้คารวะ แต่ทีนี้ คารวะ นั้นอยู่ด้วยหมวด การปฏิสันถาร ด้วย ได้ยินมาดั่งนั้น คือ ย่อมมีความยินดีปฏิสันถาร แล้วย่อมมีคารวะ คือได้คารวะธรรม ซึ่งจะปฏิสันถารด้วยกัน ฉะนั้นแหละ , แต่ทีนี้ ย่อมเห็นว่า ถ้าใคร ไม่ใคร่จะยินดี! ก็ย่อม ยอมตนที่จะไม่มีปฏิสันถาร หรือว่าให้คารวะอะไร?ได้ มาทั้งนั้น , ลงว่าจัดหมวดธรรม เมื่อฟัง ตามผิวเผิน ของทุก ๆ ส่วนมา ในชั้นแรก ให้รู้สึกว่า คารวะ! ไม่ใช่หมวดอธิษฐาน แต่น่าจะเป็นหมวดสันถวะ มีไมตรีจิต หรือการมุ่งต่อสามัคคีในรส หรือวิมุตติรส ฉะนั้น ที่พึ่งเป็นเกณฑ์ เพราะว่าถ้ายินดี ด้วยคารวะ เพราะเหตุอื่น ก็ย่อมดูจะไม่เป็นธรรม เลย ลงแต่ซึ่งการไหว้ขอ ฉะนั้น อันก็ซึ่ง น่าจะขึ้นอยู่กับการอธิษฐาน จะได้ ส่วนซึ่ง อัญชลี หรือนมัสการ ฉะนั้น อยากจะได้บางอย่าง ตรงที่น่าควรจะนับว่าเป็นการอธิษฐาน ก็ไม่น่าจะนับว่าเป็นการคารวะ” (กระทำกลับคืน กระทำสมบูรณ์ คำว่า “วินิจฉัย” ดูอ้าง rb.gy/0xozb8 )
コメントを投稿
1 件のコメント:
#เรื่อง “แสดงคติสมบูรณ์” ให้กระทำกลับคืน ศัพท์ วินิจฉัย ‹ ?
“หากล่าวเรื่อง ให้ถึงการปฏิบัติ เอาตามวาระ วันนี้ แท้ ๆ เท่านั้น เพราะว่าปัจจุบัน อันสาละวน กระจาย! , จะหามาว่า ภัทรกัปปัจจุบัน ศตวรรษปัจจุบัน ทศวรรษ เป็นปัจจุบัน ย่อม มิกล่าวว่าใช่! , เพราะว่า ไม่ใช่! แต่คนเราไม่พึงควรเถียงหาเรื่องอย่างนั้น ไม่ใช่ว่า ไม่ใช่เป็นภัทระ ไม่ใช่ว่าทศวรรษ
แต่ว่าลงปัจจุบัน ว่าลงแท้ ปัจจุบันแท้ ท่านจะต้องว่า มี คืน๑ กับวัน๑ มิใช่ว่า ชั่วโมง หรือวินาที! แค่นาที จะหามาพาดผ่าน วาง ทางจะพูด เข้าเอาพระอภิวินัย หรือพระธรรมอย่างสูง ซึ่งไว้เป็นการเฉพาะจิตของแต่ละคน ละดวง ย่อมยังไม่ใช่กาลอันส่วนรวม ที่ซึ่งร่วมจะถือ วัน! เดือนปี ว่าสลัก รักษา จะพออนุโลม ความ ว่าท่านกล่าวแก่ปัจจุบัน
แต่เมื่อใดนั้น มาถึงเรื่อง ความเป็นมงคล หรือที่หาเหตุปรารภ ลงในความเชื่อตาม มงคล ก็กล่าวเป็นปัจจุบัน โดยความเชื่อ ที่จะถือหา ปฏิบัติไปเพื่อความสุข แก่ปัจจุบัน และสัมปรายภพ ด้วย ฉะนั้น , ก็มีคนพูดว่า ให้คำนึงถึงปัจจุบัน ซึ่งอาจจะต้องขน หรือเกณฑ์กันมาเชื่อ ตามกลเกณฑ์ วิธี สถิติ หรือข้อมูล ที่ตั้งที่ตรา พร้อมเพรียง การแปลกสติปัญญา แตกต่างไปกว่าสมัยโน้น , ยกตัวอย่างก็คือ สาร! และสิ่งต่าง ๆ ตัววัตถุทุกสิ่ง ก็มีแปลก และมากกว่าสมัยโน้น
แล้วจรด ไปในทางวัตถุ ซึ่งให้ได้คารวะ วัตถุ ก็ดี เพราะย่อมต้องมีการถือดี ว่าซึ่ง อาจจะต้องเรียกว่า ชอบ! หรือว่า ถือหา ความผ่อนหนัก ผ่อนเบา มีความยำเกรง หรือให้เกียรติ์ มุ่งคำนึงถึงส่วนของความเป็นมา และความประกอบของก้อนวัตถุ โดยส่วนอ่อน แข็ง และละเอียด ของวัตถุ อันนั้น ๆ ก็ให้คารวะ
แต่ทีนี้ คารวะ นั้นอยู่ด้วยหมวด การปฏิสันถาร ด้วย ได้ยินมาดั่งนั้น คือ ย่อมมีความยินดีปฏิสันถาร แล้วย่อมมีคารวะ คือได้คารวะธรรม ซึ่งจะปฏิสันถารด้วยกัน ฉะนั้นแหละ , แต่ทีนี้ ย่อมเห็นว่า ถ้าใคร ไม่ใคร่จะยินดี! ก็ย่อม ยอมตนที่จะไม่มีปฏิสันถาร หรือว่าให้คารวะอะไร?ได้ มาทั้งนั้น , ลงว่าจัดหมวดธรรม
เมื่อฟัง ตามผิวเผิน ของทุก ๆ ส่วนมา ในชั้นแรก ให้รู้สึกว่า คารวะ! ไม่ใช่หมวดอธิษฐาน แต่น่าจะเป็นหมวดสันถวะ มีไมตรีจิต หรือการมุ่งต่อสามัคคีในรส หรือวิมุตติรส ฉะนั้น ที่พึ่งเป็นเกณฑ์ เพราะว่าถ้ายินดี ด้วยคารวะ เพราะเหตุอื่น ก็ย่อมดูจะไม่เป็นธรรม เลย ลงแต่ซึ่งการไหว้ขอ ฉะนั้น อันก็ซึ่ง น่าจะขึ้นอยู่กับการอธิษฐาน จะได้ ส่วนซึ่ง อัญชลี หรือนมัสการ ฉะนั้น อยากจะได้บางอย่าง ตรงที่น่าควรจะนับว่าเป็นการอธิษฐาน ก็ไม่น่าจะนับว่าเป็นการคารวะ” (กระทำกลับคืน กระทำสมบูรณ์ คำว่า “วินิจฉัย” ดูอ้าง rb.gy/0xozb8 )
コメントを投稿