#เรื่อง “แสดงคติสมบูรณ์” ให้กระทำกลับคืน ศัพท์ มนสิการ ‹ ?“ประเด็นที่ทับเที่ยง ลงซึ่งสังขาร คือว่า ใด?คือลักษณะที่แท้ของสังขาร อันอาศัยซึ่งการไม่กล่าวแคะไค้ ว่าหว่านประเล้าประโลม แต่อามิส ว่านั้นคือบุรุษหรือสตรี! งามฉะนั้น นั่นเอง เพราะเห็นอยู่ว่า เป็นเรื่องอายตนะ หรือว่าเป็นขันธ์ ซึ่งโดยประการนี้ ประเด็นนี้ กล่าวว่าเป็นสังขารขันธ์ ซึ่งประกอบอยู่โดยกาล คือวัน๑ กับคืน๑ โดยเราว่าจดเข้าเป็นปัจจุบันสังขาร , ตรง ณที่พบพึงกล่าวสำทับ เป็นกรรมสมทบ ตกตรงนิปปริยาย โดยตรง มิล่วงเลยทีเดียว ว่านั่น เป็นที่สุดโดยรอบ ของการวินาศขาดสูญ ทำลายลงแห่งกองรูป ของสังขารขันธ์ที่ปรุงแต่งว่า กลางคืน!ในเรื่องใดนี้ ท่านให้พวกเราพิจารณา ลูกไม้นั้น โดยมีความโน้มอยู่ หรือมีมนสิการอยู่ ว่าโดยอิริยาบถเดิน หรือว่ายืน ประกอบปริวิตก ด้วยธรรม กุศลวิตก แลอกุศลวิตก กล่าวนัยแต่ซึ่งการกำจัด หรือพิเคราะห์พิจาร พิจารณา เพื่อขจัดความกระทบกระทั่ง , จบแล้ว จรด หาคำบอกบท พออาการที่คนจะกระทำอธิบายได้ ในทางพากษ์ ในทางภาษา ซึ่งในทางภาษา ก็ต้องกล่าวว่า ปัจจัยคืออะไร? ,กล่าวแต่ ลงไปในทางทั่ว ๆ ไป ในทีนี้ ก็จึงอาจจะต้องกล่าวว่า ธรรมนั้นพึงต้อง พิจารณาอยู่ซึ่งการเสวนะ ด้วยปัจจัย๔ ว่าปัจจัยคืออะไร? โดยนิยามบท ที่เป็นได้ทั้งสัมมัตนิยาม และเป็นได้ทั้งมิจฉัตนิยาม ว่าคืออะไร ในที่กล่าวว่า ความนั้นลงบทซึ่ง นิยามทั้ง๕ อันได้แก่ ชื่อเรื่องของกรรม, จิต, ธรรม, พีชะ, และอุตุ ซึ่งกองสังขารใดกระทำปรุงแต่ง แต่ปัจจุบัน ให้เป็นอยู่ ที่ลงมาซึ่งอย่างน้อยก็ต้องกล่าวได้ว่า เป็นการปฏิโลมธรรม จากปรกติ ว่าเป็น คืน๑ กับวัน๑” (กระทำกลับคืน กระทำสมบูรณ์ คำว่า “มนสิการ” ดูอ้าง rb.gy/ruft14 )
コメントを投稿
1 件のコメント:
#เรื่อง “แสดงคติสมบูรณ์” ให้กระทำกลับคืน ศัพท์ มนสิการ ‹ ?
“ประเด็นที่ทับเที่ยง ลงซึ่งสังขาร คือว่า ใด?คือลักษณะที่แท้ของสังขาร อันอาศัยซึ่งการไม่กล่าวแคะไค้ ว่าหว่านประเล้าประโลม แต่อามิส ว่านั้นคือบุรุษหรือสตรี! งามฉะนั้น นั่นเอง เพราะเห็นอยู่ว่า เป็นเรื่องอายตนะ หรือว่าเป็นขันธ์ ซึ่งโดยประการนี้ ประเด็นนี้ กล่าวว่าเป็นสังขารขันธ์ ซึ่งประกอบอยู่โดยกาล คือวัน๑ กับคืน๑ โดยเราว่าจดเข้าเป็นปัจจุบันสังขาร , ตรง ณที่พบพึงกล่าวสำทับ เป็นกรรมสมทบ ตกตรงนิปปริยาย โดยตรง มิล่วงเลยทีเดียว ว่านั่น เป็นที่สุดโดยรอบ ของการวินาศขาดสูญ ทำลายลงแห่งกองรูป ของสังขารขันธ์ที่ปรุงแต่งว่า กลางคืน!
ในเรื่องใดนี้ ท่านให้พวกเราพิจารณา ลูกไม้นั้น โดยมีความโน้มอยู่ หรือมีมนสิการอยู่ ว่าโดยอิริยาบถเดิน หรือว่ายืน ประกอบปริวิตก ด้วยธรรม กุศลวิตก แลอกุศลวิตก กล่าวนัยแต่ซึ่งการกำจัด หรือพิเคราะห์พิจาร พิจารณา เพื่อขจัดความกระทบกระทั่ง , จบแล้ว จรด หาคำบอกบท พออาการที่คนจะกระทำอธิบายได้ ในทางพากษ์ ในทางภาษา ซึ่งในทางภาษา ก็ต้องกล่าวว่า ปัจจัยคืออะไร? ,
กล่าวแต่ ลงไปในทางทั่ว ๆ ไป ในทีนี้ ก็จึงอาจจะต้องกล่าวว่า ธรรมนั้นพึงต้อง พิจารณาอยู่ซึ่งการเสวนะ ด้วยปัจจัย๔ ว่าปัจจัยคืออะไร? โดยนิยามบท ที่เป็นได้ทั้งสัมมัตนิยาม และเป็นได้ทั้งมิจฉัตนิยาม ว่าคืออะไร ในที่กล่าวว่า ความนั้นลงบทซึ่ง นิยามทั้ง๕ อันได้แก่ ชื่อเรื่องของกรรม, จิต, ธรรม, พีชะ, และอุตุ ซึ่งกองสังขารใดกระทำปรุงแต่ง แต่ปัจจุบัน ให้เป็นอยู่ ที่ลงมาซึ่งอย่างน้อยก็ต้องกล่าวได้ว่า เป็นการปฏิโลมธรรม จากปรกติ ว่าเป็น คืน๑ กับวัน๑” (กระทำกลับคืน กระทำสมบูรณ์ คำว่า “มนสิการ” ดูอ้าง rb.gy/ruft14 )
コメントを投稿